Durven delen in spookachtig Gaslab
“Klinkt dit niet onoprecht? Of vaag? Snappen jullie wat ik wil zeggen?” Terwijl sommige deelnemers schijnbaar moeiteloos hun gevoelens onder woorden brengen, zijn anderen het duidelijk minder gewend. Een jongen probeert uit te leggen wanneer ‘delen’ hem een goed gevoel geeft. Bijvoorbeeld als hij zijn hospice, die onlangs weduwnaar is geworden, een kop thee kan brengen. In het Gaslab praatten woensdagavond, in de Week van de Dialoog, ruim veertig mensen tweeënhalf uur lang over het thema ‘durven delen’. Het was de eerste keer dat de dialoogtafels op de TU/e stonden.
Af en toe gaan de gesprekken diep in het Gaslab. In het kader van de Week van de Dialoog staan daar woensdagavond zes tafels opgesteld waaraan deelnemers kunnen praten over het thema ‘durven delen’. Samen met een gespreksleider gaan groepjes van zes tot acht personen, die elkaar bij voorkeur niet kennen, het gesprek aan. “Het is uitdrukkelijk geen discussie”, vertelt Margit van Tuijl van stichting Tint, samen met Studium Generale en Eindhoven in Dialoog organisator van de avond. “De bedoeling is om meningen en ervaringen uit te wisselen met als doel mensen dichter bij elkaar te brengen.”
Tijdens de avond gelden een aantal spelregels. Geef iedereen de tijd zijn of haar verhaal te vertellen. Laat mensen uitpraten. Toon interesse, onder meer door te knikken of ‘hmm’ of ‘oké’ te zeggen. Kom alleen met adviezen of meningen als de ander daarom vraagt. Daardoor kan het gebeuren dat mensen minutenlang onderbroken aan het woord zijn. Het is even wennen. Maar zorgt er wel voor dat je, hoewel je behalve hun naam niks van je tafelgenoten weet, je al snel verbonden met ze voelt.
Overigens draagt de aparte sfeer in het Gaslab daar ook aan bij. In een verder donkere ruimte zijn alleen de ronde gesprektafels, met witte tafelkleden en kristallen bloemvaasjes, spookachtig aangelicht. Het heeft wat weg van een seance.
Bijzonder aan de avond is de aanwezigheid van Engelstalige gesprekstafels. Het zijn de enige Engelstalige tafels in de regio, waar gedurende de Week van de Dialoog in totaal meer dan veertig gesprekken plaatsvinden. Aan de internationale tafel gaat het gesprek van Oeganda tot Nepal en van Benin tot Indonesië. Over het gemak waarmee je dingen deelt tijdens treinreizen, omdat je weet dat je je medereiziger waarschijnlijk toch nooit terugziet. Maar ook over ervaringen dichter bij huis, zoals hoe je iets wat je dwars zit ter sprake moet brengen bij je afstudeerbegeleider, buurman of beste vriendin.
Deelnemers die eerder een dialoog bijwoonden, waarschuwden van tevoren dat het intens kon woorden, tot tranen toe. Dat is vanavond niet het geval. Aan sommige tafels wordt zelfs veel gelachen. Volgens Sjaak Evers van Eindhoven in Dialoog zijn heftige emoties ook geen voorwaarde voor een geslaagd gesprek. "Het is een dialoog, geen therapie."
Discussie