The Food Code, een koppel dat bestaat uit Tom en Enitia (zij is masterstudent Industrial Design aan de TU/e), heeft in de keuken van Sint Rochusstraat 39 allerlei zure etenswaren met draden aan het plafond gehangen. Tom en Enitia willen bezoekers op het verkeerde been zetten door twee van hen zonder dat ze het weten een pil te geven die de smaakpapillen stoort. De anderen krijgen een placebo. De Mirakelbespil (verkrijgbaar via internet) maakt dat je geen zuur ervaart en dat alles zoet smaakt. Ook citroen, kumquat en zure matten. Tom verklapt het geheim jammer genoeg zodra hij de kans krijgt. Daarop deelt hij iedereen een pil uit. Hij hoopt dat de zure haring door de gasten wordt ervaren 'als een gummibeer die te lang op de achterbank van een auto heeft gelegen’. ID-student Naomi Verdaasdonk vindt dat niet, maar proeft een ‘taaie oude vis die wat van tonijn heeft.’ Ze heeft The Food Code op haar Stukafestprogramma gezet omdat ze Enitia eerder bezig zag met een combinatie van muziek en voedsel. “Dit is een leuke verrassing.”

Ronde twee speelt zich voor Cursor af op bekend terrein; The Common Room in MetaForum. Doorgaans gebruikt als ontmoetingsruimte voor buitenlandse studenten. De sofa’s zijn aan de kant geschoven om ruimte te maken voor de twee dansers van Ill Skill Squad. Die groep is vijftien jaar geleden begonnen toen tien middelbare scholieren als hobby wilden dansen. Sam en Jakob doen vanavond aan experimentele dans. Soms lijken hun lijven te vallen, ze botsen en maken kortsluiting. Op andere momenten dansen ze totaal synchroon.

Na hun show gaan ze het gesprek aan met het publiek. “Wij proberen nieuwe dingen uit. We staan op een leeg podium met alleen muziek en lichteffecten. Dan ben je bang, maar wij willen dat loslaten. Sommige dingen lukken, andere niet, zoals je zag.” En daarmee legt Jakob uit dat het niet de bedoeling was dat Sam de bouwlamp omver knalde. Het publiek stelt vragen en geeft complimenten en tips. Dat je bij Stukafest op de huid van de performers zit, werd hier erg duidelijk: “Ik vond het leuk dat ik hoorde dat breakdancen zo zwaar is. Je hijgde nogal”, zegt een toeschouwer.

Voor de laatste ronde fietst Cursor naar een wel heel spannend gebouw; een appartementencomplex voor senioren in de Gestelsestraat. Daar speelt The Don’t Touch My Croque-Monsieurs in de kamer van derdejaars Electrical Engineering Dick van Goor. Althans, dat was de bedoeling tot de buren kwamen klagen en wilden dat het optreden van de punkband zou stoppen. “Ze hebben nog eenmaal geprobeerd zachter te spelen, maar dat hielp niet echt”, zegt Dick. Hij begrijpt zijn buren wel. “Het was dom om deze band hier te plaatsen. Maar de Stukafestorganisatoren hadden nu eenmaal ruimte nodig en we hebben het geprobeerd.” De bandleden zelf zitten er niet zo mee. “Jammer. Maar dat we in een bejaardencomplex komen te spelen betekent heel veel voor ons”, zegt Abel, de vocalist/rapper van de ‘coole punkband uit Amsterdam’, ironisch. “Zo kom je nog eens ergens.”