Als fulltime medewerker die dagelijks vanuit Helmond met de auto naar de TU/e komt, is Marguerite de Faber, medewerkster bij het Onderwijs en Studenten Service Centrum, vanaf komend najaar maximaal de klos. “Ik ben straks jaarlijks 416 euro kwijt aan parkeergeld. Dat vind ik veel - en dan denk ik ook aan mensen die hier in schaal 4 of 5 zitten en die hetzelfde bedrag moeten betalen.”

De bus en trein zijn voor De Faber, vooral vanwege de lange reistijden, weinig aantrekkelijke alternatieven. De fiets is ook niet bijster interessant zolang het reeds lang bediscussieerde fietspad langs de weg tussen Helmond en Eindhoven er niet komt. Ze is niet de enige met deze afweging: “Ik zie elke ochtend dezelfde koppen in de file, die ik later op de campus ook weer zie”, aldus De Faber.

Toen het onderwerp op haar afdeling ter sprake kwam, ging volgens De Faber “meteen een bak ellende open. Veel mensen vinden het belachelijk en zeggen: ‘stom dat wij moeten meebetalen aan financieringstekorten van de universiteit’. Misschien was het niet zo slim van het College van Bestuur om die link te leggen. Eén collega woont aan de rand van Eindhoven en zegt: ‘Alles leuk en aardig, maar als ik met de fiets zou gaan, kom ik hier elke ochtend met klotsende oksels binnen. Dan kost het me een kwartier om hier uit te dampen’.”

De Faber zegt wel te snappen “dat het érgens vandaan moet komen”, maar hoopt dat CvB-lid Jo van Ham “nog even kritisch wil kijken” naar de geopperde alternatieven. “Zoals ik het nu begrijp, is het laatste woord er nog niet over gezegd.”

Anny Prinsen, secretaresse bij Industrial Design, woont in Waalre en probeert drie van de vier dagen de fiets te pakken. “Ik moet zeker een half uur fietsen, en daardoor kom ik bezweet aan op het werk. Daarom vind ik een e-bike ideaal. Ik wil er een aanschaffen.”

Ook al is Prinsen wel overtuigd van het nut van de fiets boven de auto, ze is het niet eens met het gegeven dat medewerkers moeten gaan betalen om hun auto te parkeren op de campus. “Ik vind het onzin dit af te schuiven op medewerkers. Het feit dat andere universiteiten het ook doen, vind ik geen argument. Er zijn ook genoeg bedrijven die er juist voor zorgen dat medewerkers hun auto kunnen parkeren. ASML bouwt daar parkeergarages voor, die gratis te gebruiken zijn. Bovendien zijn er ook TU/e-medewerkers die te ver weg wonen en gewoon niet met de fiets kunnen komen. Zij worden hierdoor op kosten gejaagd en dat vind ik niet goed.”

Jan van Hout fietst dagelijks naar zijn werk. Deze medewerker van de Dienst Financiële en Economische Zaken gaat dus niet betalen voor het parkeren op de campus. Maar onderwerp van gesprek is het zeker in en rond zijn kantoor. “Het beeld leeft vooral dat nieuwbouw en verbouwingen hier worden gefinancierd over de rug van de mensen die het werk doen. Misschien wat kortzichtig, maar wel begrijpelijk, als je de bouwtorens op de campus ziet staan en vervolgens dit bericht leest.”

Het TU/e-tarief van twee euro per dag vindt Van Hout in elk geval “vrij hoog”. Hij wijst op de Universiteit Leiden, waar medewerkers maandelijks vijftien euro betalen voor het parkeren. Een vergelijkbaar bedrag vraagt de Radboud Universiteit in Nijmegen. “Dat klinkt een stuk vriendelijker.” Compensatie voor de lagere salarisschalen zou wat hem betreft, onder meer naar Rotterdams voorbeeld, ook op zijn plaats zijn.

Van Hout noemt het “op zich een goed streven van de TU/e om het autogebruik terug te dringen, dus ik hoop natuurlijk dat dat lukt. En voor mensen is beweging sowieso nooit fout. Maar ik denk dat veel mensen die nu met de wagen gaan, verstokte gebruikers zijn.”

Ook is hij benieuwd naar de in het vooruitzicht gestelde alternatieven en het effect daarvan. Vooral voor mensen die meer dan tien kilometer van hun werk wonen, zal de TU/e volgens Van Hout met een goed alternatief moeten komen. “Ik snap dat dat wel ver is om te fietsen. Zeker als je ’s zomers dergelijke afstanden zou fietsen, is een douche bij aankomst wel gewenst. Maar daar is de TU/e nog niet op ingericht.”