De techniek staat bekend als DNA-origami en is sindsdien gebruikt om elk denkbaar object te vouwen, van piepkleine driehoeken en smileys tot complete nano-wereldkaarten. In mijn masterstage Biomedische Technologie werk ik nu echter aan een van de eerste echte toepassingen van DNA-origami, waarmee we de fundamentele mechanismes achter eiwittransport over het celmembraan proberen te achterhalen.

Ik ben twee maanden geleden begonnen op het Wyss Institute for Biologically Inspired Engineering, opgericht in 2009 aan Harvard University dankzij een gift van 125 miljoen dollar van de Zwitserse zakenman Hansjörg Wyss. Als gevolg bevind ik me tussen een indrukwekkende verzameling topwetenschappers, wordt er iedere maand minstens één Nature- of Science-artikel gepubliceerd en is er veel aandacht van de media. Zo kregen we in de eerste weken bezoek van de president van Ecuador, die samen met zijn leger aan lijfwachten en mannen in zwarte pakken een rondleiding kreeg op het lab. Blijkbaar was ik de enige die daar vreemd van op keek.

In en om Boston bevinden zich meer dan vijftig scholen en universiteiten met internationaal aanzien, zoals Harvard, MIT en Berklee College of Music, resulterend in een diverse en hyperintelligente bevolking. Vreemd genoeg delen al deze mensen dezelfde, haast obsessieve passie voor sport en ze grijpen iedere kans aan om hun lokale helden aan te moedigen, zoals de honkballers van de Boston Red Sox in het gigantische Fenway Park (zie foto).

Uiteindelijk is ieder stereotype over het leven in de Verenigde Staten waar: mensen zijn extreem vriendelijk, op iedere hoek zit wel een Starbucks of een McDonald’s en supermarkten zijn 24 uur per dag geopend. In het lab is de sfeer gemoedelijk en inspirerend, en dat laat me dan weer denken aan thuis, aan ons eigen kleine Eindhoven.