Foto | iStock

‘Voer een bredere discussie over schaliegas’

Betrek lokale overheden als gemeentes, provincies en waterschappen meer bij de discussie over schaliegaswinning. Met deze aanbeveling haalden TU/e-onderzoekers en medewerkers van het Rathenau Instituut onlangs ruimschoots het nieuws. Ze brachten het onderzoeksrapport ‘Samen Winnen’ 5 september naar buiten en presenteren hun bevindingen vandaag -donderdag 19 september- in een hoorzitting in de Tweede Kamer.

In Noord-Brabant maken ze zich zorgen dat er aardbevingen ontstaan als er schaliegas wordt gewonnen bij de Peelrandbreuk. In de Noordoostpolder zijn ze bezorgd over de invloed op pootaardappelen. Drinkwaterbedrijven uiten grote zorgen over de mogelijke invloed van schaliegaswinning op de waterkwaliteit. En de Rabobank in Boxtel vreest voor invloed op het datacentrum dat dichtbij een beoogde boorlocatie ligt. Dergelijke argumenten hoorden de onderzoekers toen ze spraken met lokale bestuurders. Argumenten die volgens hen niet eerder aan bod zijn gekomen in de landelijke, politieke discussie.

Dr.ir. Rinie van Est is onderzoekscoördinator bij het Rathenau Instituut, de instantie die onderzoek en debat over wetenschap en technologie stimuleert. Hij is één dag per week verbonden aan TU/e-faculteit Industrial Engineering & Innovation Sciences verbonden. Met dr.ir. Rob Raven -universitair hoofddocent bij die faculteit-, prof.dr.ir. Geert Verbong, hoogleraar bij IE&IS en met TU/e-alumnus Arnoud van Waes werkte hij samen met enkele Rathenau-collega’s aan dit rapport. De onderzoekers hebben hun werk binnen drie maanden gedaan zodat de conclusies konden worden meegenomen in het kamerdebat. Ze analyseerden hoe over schaliegas in de media is geschreven en interviewden lokale bestuurders.

“Ben je voor of tegen schaliegaswinning?” Dat je deze vraag steeds vaker hoort, is een teken dat het debat sterk is gepolariseerd, stelt Rob Raven. “Er zijn zelfs gemeentes die zich uit protest schaliegasvrij verklaren.” Een ander voorbeeld: in juni verscheen een petitie waarin 55 hoogleraren zich uitspreken tegen schaliegaswinning in Nederland. De opbrengsten zouden niet opwegen tegen de nadelen. Ook TU/e-hoogleraren Sjoerd Romme, Anthonie Meijers en Johan Schot ondertekenden deze petitie.

Die verscherping van het debat had niet gehoeven, stellen de onderzoekers. Tot nu toe zijn vooral de technische risico’s en economische voordelen in kaart gebracht in een rapport van adviesbureau Witteveen+Bos. In ‘Samen Winnen’ wordt aangeraden ook naar lokale belangen te kijken en ervoor te zorgen dat provincie- en gemeentebesturen meer inspraak krijgen in de discussie rond schaliegas. Dit kan door hen meer zeggenschap te geven over activiteiten in de diepe ondergrond. Er moet ook een brede discussie komen over de rol van (schalie)gas bij de overgang naar een duurzaam energiesysteem- waar de Nederlandse overheid naartoe wil. Van Est: “Alle manieren om energie op te wekken zijn op dit moment controversieel. Maar we moeten toch érgens ‘ja’ tegen gaan zeggen.”

Van minster Henk Kamp hebben ze inmiddels een korte reactie gehad. Van Est: “Hij heeft laten weten dat hij samenwerken en inspraak belangrijk vindt, maar dat dit binnen de huidige wetgeving al goed is geregeld.” De onderzoekers betogen echter dat die wetgeving te weinig aanknopingspunten biedt. Daarmee doelen ze op het feit dat de Mijnbouwwet onvoldoende ingaat op hoe er moet worden omgegaan met toenemende ondergrondse activiteiten als waterwinning, gaswinning en geothermische energie. Raven: “De rol van lagere overheden is wel goed geregeld voor de bovengrond, maar niet voor de ondergrond. Daar wringt het.”

Op donderdag 19 september houdt de vaste commissie voor Economische Zaken van de Tweede Kamer een hoorzitting over schaliegas. Het Rathenau Instituut presenteert daar dan zijn onderzoeksresultaten. Het kabinet wil in oktober een definitief besluit nemen over proefboringen. Kamp is voorstander, maar het is nog zeer de vraag of er een kamermeerderheid voor is.

Op dezelfde dag wordt aan de TU/e de Energyday gehouden met thema schaliegas.

Schaliegas. De feiten achter de discussie

Schaliegas is aardgas dat gevangen zit in schaliegesteente, dat bestaat uit samengeperste klei, kwarts en andere materialen. In Nederland bevinden de schalielagen zich op enkele kilometers diepte. De dichte structuur van schalie zorgt ervoor dat dit gas alleen gewonnen kan worden door een techniek die in slecht Nederlands ‘fracken’ genoemd wordt: onder hoge druk (tot wel duizend bar) wordt een mengsel van water, zand en chemicaliën de schalielaag ingespoten. Hierdoor ontstaan scheurtjes, die door het zand opengehouden worden, zodanig dat het schaliegas uit het gesteente kan ontsnappen en via de boorput naar boven komt.

Fracken gebeurt al bij conventionele gaswinning in Nederland; het is al op meer dan tweehonderd putten toegepast, vooralsnog zonder negatieve gevolgen. Er is hier echter nog nooit een schalielaag gefrackt. Schaliegas wordt momenteel alleen op grote schaal gewonnen in de Verenigde Staten, waar het al meer dan dertig procent van de gaswinning uitmaakt. Omdat in de VS hierdoor minder op kolen wordt gestookt, ligt het land zelfs onverwachts op koers om de Kyoto-doelstelling voor CO₂-uitstoot (waar het land zich overigens niet aan heeft gecommiteerd) te halen.

Hoeveel schaliegas onder de Nederlandse bodem zit, is lastig te zeggen. De schattingen lopen uiteen van tweehonderd- tot ruim zevenhonderd miljard kubieke meter, goed voor vier tot vijftien jaar Nederlands gasverbruik. Ter vergelijking: er is nog voor een kwart eeuw aan conventionele gasvoorraden in Nederlands zandsteen. Slechts proefboringen kunnen meer duidelijkheid verschaffen over de potentie van schaliegas in ons land. In Polen vielen de voorraden bitter tegen, terwijl in Groot-Brittannië juist veel meer schaliegas in de bodem lijkt te zitten dan vooraf ingeschat.

Mogelijke risico’s

Bodem- en waterverontreiniging
In de VS heeft schaliegaswinning geleid tot verontreinigd drinkwater en schade aan ecosystemen, met name door het vrijkomen van methaan en chemicaliën. Bovendien bevat het naar de oppervlakte teruggevloeide afvalwater soms natuurlijke radioactieve isotopen. In de VS is schaliegaswinning opmerkelijk genoeg vrijgesteld van de zogeheten Safe Drinking Water Act, maar in Nederland zijn de regels strenger.

Cuadrilla Resources Nederland, dat graag proefboringen wil uitvoeren, wil de boorputten met cement afdichten en de afvalstroom opvangen. Zij stellen slechts het bacteriedodende middel glutaaraldehyde en een gel om zand in de scheurtjes te brengen (polyacrylamide) te willen toevoegen aan de injectievloeistof.

Aardbevingen
Deze komen voor bij conventionele gaswinning (zoals in Groningen), maar ook bij fracken kunnen aardbevingen ontstaan. In Blackpool, Engeland is dat gebeurd. Volgens Cuadrilla is er alleen risico als er natuurlijke breuklijnen in de buurt zijn, die door het fracken ‘geactiveerd’ worden.

Waterverbruik
Dit is in de VS een probleem, maar in het waterrijke Nederland nauwelijks.

Omgevingseffecten
In Nederland liggen geluids- en visuele overlast voor de hand, gezien de veel hogere bevolkingsdichtheid dan in de VS.

Impact op klimaat
Afhankelijk van de hoeveelheid vrijkomend methaan (een sterk broeikasgas) lijkt schaliegas net zo slecht te zijn voor het klimaat als kolen, of net zo goed als conventioneel gewonnen aardgas.

(Bron: Rapport Rathenau Instituut)

Deel dit artikel