Al vijfendertig jaar is de donderdagborrel een begrip binnen Technische Natuurkunde. Zo'n honderdvijftig gasten hangen er wekelijks aan de bar - op dit moment een tijdelijke bar op de eerste verdieping van Cascade, in afwachting van de verhuizing naar het nieuwe gebouw Flux.
De dominerende oranje kleur op de lustrumposters voor de Borrel is volgens faculteitsdecaan Gerrit Kroesen treffend. De “kleur van de hel”, stelt hij, symbool voor hoe de faculteit de borrelruimte vorig jaar voor de poorten van de hel wist weg te slepen. In Flux was hiervoor namelijk aanvankelijk namelijk amper ruimte vrijgemaakt.

De wekelijkse Borrel is niet alleen onder studenten een begrip; ook veel medewerkers weten de ‘Salon’ te vinden, benadrukt borrelcommissievoorzitter Roel Brooimans. “Grote kans dat je de professor van wie je ’s ochtends nog college had, ’s middags hier tegenkomt. En dat je op een informele manier bijvoorbeeld meteen je stage kunt regelen.”

Professor Kroesen is zelfs borrelaar van het eerste uur. Letterlijk: bij de allereerste borrel in 1978 was hij als tweedejaars student van de partij. Er werd in die tijd trouwens vooral nog jenever gedronken, blikt hij maandagmiddag terug.
De decaan roemt de Borrel om zijn eigen karakter en om de verbroedering tussen studenten én medewerkers, zeker nu de faculteit tijdelijk over vijf locaties is uitgesmeerd. Al is er deze maandagmiddag duidelijk minder personeel dan normaliter op donderdag; Kroesen voelde zich naar eigen zeggen toch wat bezwaard om de TN-staf op te roepen tot een massaal kroegbezoek op de maandagmiddag.

Werd er in de beginjaren vooral jenever weggetikt, tegenwoordig is de ‘Salon’ befaamd om zijn ruim honderdtien soorten bier. Van Orval en de Troubadour-serie tot één van de nieuwste specials: de Punk IPA, “met veel hop en een bittere nasmaak”, aldus Brooimans. Verder vloeit deze week, om in de zondige sfeer te blijven, het Belgische Satan-bier vast rijkelijk.

Elke dag van de lustrumweek staat één van de zeven hoofdzonden centraal. Maandag werd afgetrapt met ‘lust’, volgens Brooimans simpelweg omdat het de eerste vier letters van ‘lustrum’ zijn. Bij wijze van lustrumstunt verbouwden de borreltenders een houten bierton. Ze bevestigden deuveltjes aan de buitenkant, die tijdens het draaien van de ton trommelstokjes tegen een xylofoon laten tikken en zo het Borrellied produceren.

Later in de week staan onder andere een soort Oktoberfest, een borrel met hapjes (van donker-biergehaktballetjes tot chocoladecake met donker bier) en een zes uur lange 'hoogmoedsborrel' op het lustrummenu.