De sneeuw, allerminst een lentebode, weerhield de Iraanse TU/e’ers er niet van om vandaag de eerste dag van de lente te vieren in het Auditorium. Er kwamen zo’n honderdvijftig bezoekers op het evenement af. Niet alleen Iraniërs, maar ook Nederlanders. Zij bezochten het ‘Iraanse Nieuwjaar’ voor het ontmoeten van bekenden, uit nieuwsgierigheid of om de catering te verzorgen. Maar liefst twintig personen waren actief bij het organiseren van het feest.

De catering was vol van zoetigheden; nootjes, koekjes en andere oriëntaalse hapjes. Precies waar de tandarts niet blij van wordt. Maar op het moment van aftellen denk je daar niet aan. Om klokslag twaalf uur wordt er afgeteld, gejuicht en gelukkig nieuwjaar gewenst.

Live muziek zorgde voor sfeer tijdens de bijeenkomst. De viool en de santoor, een Perzisch muziekinstrument, riepen een magisch en zweverig gevoel op. Alsof je echt in een land hier ver vandaan bent. Dat moet de aanwezige Iraniërs goed gedaan hebben, want Nowruz is een belangrijk feest voor hen.

“In ons eigen land neemt de bevolking vaak een week vrij om het te vieren. We zijn dan veel met de familie samen, dat vinden we leuk. Maar het belangrijkste tijdens Nowruz is ‘The Table of Seven S’s’”, vertelt één van de feestgangers.

Die tafel bevat zeven verschillende voorwerpen die allemaal met de letter ‘S’ beginnen. Ieder voorwerp staat symbool voor een soort wens. Sir bijvoorbeeld, de naam voor een knoflook, staat voor een goede gezondheid. Sumac -een specerij gemaakt van gemalen bessen- staat voor ‘het gevoel voor een waardig leven’ en voor zonsopgang. Laten we hopen dat Sumac zorgt voor een flinke portie zon en de sneeuw doet smelten.