Van 2008 tot 2012 heb ik TIW gestudeerd. Toen mijn bachelor ten einde liep, wilde ik voor mijn masterstudie verder kijken dan Eindhoven. Ik klopte op de deuren van het Imperial College en na een intensieve aanmeldingsprocedure werd ik toegelaten tot de masterstudie Sustainable Energy Futures. Na verschillende gaten in de lucht te hebben gesprongen, heb ik mijn spullen gepakt en ben in september naar Londen verhuisd.

De studie richt zich op alle facetten van energie. Opwekking, verspreiding, opslag, consumptie. Ondernemerschap, onderzoek en overheid. Nationaal (UK) en internationaal. Mijn 42 studiegenoten hebben 19 verschillende nationaliteiten en ongeveer evenveel verschillende studierichtingen, wat groepswerk dynamisch en interessant maakt.

De studie duurt slechts één jaar, maar de werkdruk wekt de indruk van een gecomprimeerde tweejarige studie. De studie is niet zozeer moeilijk, wel erg intensief. Mijn afstudeerproject vindt voornamelijk plaats in jullie zomervakantie, hoewel ik nu al een begin heb gemaakt. Ik ga afstuderen op zonne-opladers met hoge efficiëntie. Zonne-opladers zijn al op de markt, maar kampen vaak met efficiëntieproblemen. Ik ga een haalbaarheidsstudie doen van zonne-opladers op consumentenelektronica; eveneens ga ik een prototype ontwikkelen.

Hoewel Londen redelijk dichtbij is, is het bedrieglijk om te denken dat de verschillen tussen Engeland en Nederland klein zijn. Ik ben slechts 386 kilometer verwijderd van Eindhoven, maar die Noordzee ertussen creëert grote verschillen. Thee met melk is doodgewoon, maar een scheutje melk bij de koffie is taboe. Ook dacht je misschien dat Engelsen nette, geordende mensen zijn. Kijk dan eens goed rond in het Londense verkeer: men parkeert auto’s overal, ook langs de drukste wegen. Ik zag onlangs een auto geparkeerd staan pal voor het stoplicht. Bonkers!

Helaas heb ik nog niet de tijd gevonden om Engeland buiten Londen te bezoeken; dat is deels doordat hier zoveel te doen is. Veel musea zijn prachtig én gratis. De parken zijn groot en goed onderhouden. De sfeer van Champions League-wedstrijd Arsenal - Montpellier tussen Londenaren was puur genieten. Echter, het leukste van Londen is dat je zomaar langs iets wereldberoemds kunt lopen. In Notting Hill kwam ik toevallig het huis tegen waarin George Orwell gewoond heeft. Ik fietste laatst zomaar langs het Apollo, de Britse cabarethemel. Ik liep een keer over Drury Lane, mezelf afvragend waar ik de straat van kende. Later schoot het me te binnen: de Muffin Man!

Kortom, deze buitenlandse studie is vooralsnog geweldig. Er is slechts één minpunt: het bier is duur; de studentenprijs is torenhoog vergeleken met de Eindhovense. Maar goed, dan krijg je er wel een pint voor terug. Cheers!