Jochem Franse, dit jaar begonnen aan de bachelor bij ID, had bij het tv-programma ‘3 op reis’ een reportage van Burning Man gezien. Het liet hem niet meer los. Aan het begin van dit collegejaar maakte hij een bucket list -“gewoon omdat ik vond dat het moest”- en daar plaatste hij dit evenement ook op. Stef Arends (tweedejaars) en Coen Stout (vorig jaar eerstejaars ID-student, gewisseld van studie) hadden er ook wat over gelezen in de NRC Next en in de Volkskrant. Ook hen sprak het aan. Jaargenoot Chloé Rutzerveld sloot zich nog bij hen aan en met z’n vieren plannen ze nu de trip. 

Voor Burning Man van start gaat, is er niets, behalve hitte overdag, zeer lage temperaturen ‘s nachts en de nodige zandstormen. Als het festival voorbij is, is dat ook weer zo: er mag niets worden achtergelaten. Zelfs afvalwater moet je laten verdampen, de bezoeker mag het niet zomaar in de woestijn gooien. Alle voorzieningen, waaronder generatoren voor elektriciteit, moeten door de festivalgangers zelf worden aangesleept. Een omschrijving voor het festival is moeilijk te geven, de organisatoren vergelijken het op de site met het omschrijven van een bepaalde kleur aan een blinde. Een terugblik op vorige edities laat een veelvoud aan kunstzinnige installaties zien, waarbij het vooral gaat om zelfexpressie.

Stef en Coen kennen elkaar al sinds de middelbare school. Ondanks dat Coen de TU/e inmiddels verlaten heeft en op dit moment studeert aan de Universiteit Utrecht, heeft hij nog steeds veel contact met zijn oud-studiegenoten. Wat spreekt ze eigenlijk zo aan dat ze per se naar dit festival toe willen? Coen: “Het extreme, en dat in de VS is.” Chloé: “Het is een echte uitdaging.” Stef: “Het samenhorigheidsgevoel op het festival, de sociale interactie.”

De studenten willen zich aansluiten bij mensen die al vaker naar dit festival zijn geweest, met zogeheten ervaren Burners. Ze hebben nog geen concreet plan wat ze in de woestijn zelf neer willen zetten, maar al wel ideeën. Chloé: “Het lijkt ons gaaf om iets met licht te doen, omdat het daar ’s nachts helemaal donker is.” Coen vult aan: “Het wordt in ieder geval geen groot bouwwerk, want we gaan er met het vliegtuig heen.”

Ze gaan overigens niet alleen voor het festival naar de VS. Ze willen er vooraf een zomervakantie aan vastplakken: naar Canada vliegen en vanuit daar met een road trip op het festival uitkomen. Het idee is om er ook een documentaire over te maken. Coen: “Het gaat echt een levenservaring voor ons worden. Ik denk dat je door zo’n festival verandert, dat je als een ander mens terugkomt.”

Cursor blijft deze studenten volgen met de ontwikkeling van hun festivalplannen.