Wijnen overleed op 21 november aan de gevolgen van darmkanker. De mede-oprichter van de universiteit van Maastricht was een van de belangrijkste naoorlogse onderwijsvernieuwers van Nederland. In Maastricht voerde hij in de jaren zeventig het Probleemgestuurd Onderwijs in aan de medische faculteit. Na zijn emeritaat werkte Wijnen in Eindhoven enkele jaren aan de invoering van het Ontwerpgericht Onderwijs. Ook was hij betrokken bij de invoering van het Studiehuis in de bovenbouw van havo en vwo en was hij jaren voorzitter van de raad van bestuur van het CITO. Centraal in zijn onderwijsvisie stond de zelfwerkzaamheid van leerlingen en studenten met een kleinere rol voor klassikaal onderwijs.

Universitair docent dr. Jacob Perrenet werkte eind jaren negentig met Wijnen samen aan de invoering van het OGO en kende hem ook nog uit de periode dat ze beide aan de Universiteit Maastricht werkten. Hij herinnert Wijnen als een “vriendelijke, warme, intelligente man”. “Om mensen te overtuigen gebruikte hij een Sokratische werkwijze; hij zei nooit direct dat je iets zo of zo moest doen, maar liet je door discussie zelf tot die conclusie komen.” Wijnen adviseerde de faculteit Werktuigbouwkunde toen volgens Perrenet het idee ontstond om daar een aan het Maastrichtse probleemgestuurde onderwijs verwante onderwijsvorm in te voeren, bij Werktuigbouwkunde en later bij Biomedische Technologie. “Dat is uiteindelijk uitgelopen op een centrale invoering van het OGO binnen de TU/e.”

Behalve bij het OGO was Wijnen ook betrokken bij de opzet van het curriculum van de opleiding Industrial Design.