Studenten hadden een demonstratie à la Walter Lewin verwacht, dus de uitwijking van de slinger van de docent viel veel studenten wat tegen. Maar Richard Engeln heeft bewust gekozen voor een kleine uitwijking. “De formule is een benadering die alleen geldt voor kleine hoeken, dat moeten de studenten ook leren van deze demonstratie,” aldus de docent.

Tijdens de demonstratie liet Engeln (docent aan de faculteit Technische Natuurkunde) zien dat de slingertijd niet afhankelijk is van de massa van de slinger of de uitwijking van de slinger. Dit laatste was makkelijk te laten zien. Hij liet een bal van vijf kilo slingeren met een uitwijking van vijf en tien graden. Om de meting nauwkeurig te laten zijn, mat hij de tijd van tien slingerbewegingen.

Om aan te tonen dat ook de massa voor de slingertijd niet uitmaakt, kondigde hij aan zelf te gaan slingeren. Dat leverde hem applaus vanuit de hele zaal op. Nadat hij de bal had losgemaakt en zichzelf aan de constructie had gekoppeld, slingerde hij zelf tienmaal op en neer. Hij is ongeveer veertien keer zo zwaar als de bal, een significant gewichtsverschil. De bal had, ongeacht de uitwijking, een slingertijd van 5,08 seconde. Dit benaderde Richard Engeln op een honderdste nauwkeurig.

Na de demonstratie verdeelden de studenten zich over drie collegezalen waar de theoretische kant van het onderwerp uitgebreid besproken werd. De demonstraties voor dit vak zijn op initiatief van Richard Engeln, de theoretische kant van het vak geeft hij met vijf andere docenten van verschillende faculteiten. Woensdag wordt de demonstratie nog een keer gegeven, dan voor de driehonderd Engelstalige studenten.

Voor meer, lees donderdag in Cursor 8 een interview met Richard Engeln over deze demonstratie.