Pridhivi is sinds september 2024 een van de eerste twee boundary spanners op de TU/e. “Ik leg connecties tussen studenten, studententeams, onderzoekers, beleidsmakers en externe maatschappelijke en industriële partners, die zich bezighouden met de energietransitie. Zo proberen we de samenwerking tussen deze partijen in leven te houden.”

Haar nieuwe rol bevalt goed. “De eerste drie maanden was ik nog echt aan het ontdekken wat er allemaal gebeurde aan de universiteit en hoe dingen werkten bij Innovation Space en Eindhoven Institute for Renewable Energy Systems (EIRES) om deze rol van ‘bruggenbouwer’ te vervullen. Gelukkig krijg ik daar alle vrijheid in.”

Hoe laat klok je in?

“Ik heb geen vaste tijd waarop ik begin. Dat is ook meteen iets waar ik heel bewust van moet zijn. Ik houd nu een Excel-bestand bij met de tijden waarop ik werk. Het is een hele open en flexibele werkomgeving, maar daardoor stop je er onbewust ook meer uren in. Het is heel belangrijk om daar mindful mee om te gaan, om de juiste werk-privé-balans te vinden.”

Wat houdt je baan precies in?

“Ik werk de ene helft van de week in Innovation Space en de andere in Disruptor bij EIRES. Idealiter dan, want het is nooit echt 50/50. Ik ondersteun studententeams, die zich bezighouden met de energietransitie. Ik koppel ze aan wetenschappers binnen EIRES. Studenten kunnen dan gebruik maken van hun expertise. Dat verreist wel dat ik de juiste onderzoeker weet te vinden. Behoorlijk wat huiswerk dus.

Daarnaast maak ik connecties tussen verschillende onderzoekers, vooral binnen EIRES, maar soms ook bij EAISI. Ook kijk ik of zij er baat bij hebben om studenten te ondersteunen via Challenge Based Learning (CBL). Tevens zoek ik naar mogelijkheden om samen te werken met externe partners. Die kunnen bijvoorbeeld meedoen via het TU/e Contest, een challenge aanleveren of een gastcollege geven.”

Hoe ben je in deze baan gerold?

“Ik werkte hiervoor zeven jaar bij Tata Steel als onderzoeker, waar ik me bezighield met het proces om vloeibaar ijzer te maken. De laatste twee jaar ging ik samenwonen met mijn man in Eindhoven, maar iedere dag twee en een half uur op en neer reizen is niet goed voor je mentale gezondheid, dus begon ik naar werk dichterbij huis te kijken.

Wat me zo aantrok aan deze functie was dat ik mijn skills, kennis en netwerk kon verbreden, meer kon gaan doen dan alleen onderzoek. Ik probeer nu ook Tata Steel een partner in een onderzoeksproject te laten worden, maar daar is nog niks over beloofd.”

Wat is het leukste aan je baan?

“Het is een dynamische baan. De ene keer help ik studententeams met het vinden van de juiste wetenschappers voor hun vraagstuk. De andere keer probeer ik een challenge voor een CBL-project te finetunen of ben ik input aan het verzamelen van allerhande activiteiten die bij EIRES gebeuren. Ik houd ervan dat elke dag anders is. Het houdt mijn brein lekker actief.”

En het minst leuk?

“Het is soms moeilijk om prioriteiten te stellen. Dit is een baan waarin ook veel mensen naar mij toekomen voor hulp en dan vind ik het moeilijk om ‘nee’ te zeggen. Dat vraagt nog wel wat meer oefening en ervaring op doen voor een paar maanden. Dan word ik er wel beter in hoor.

De vrijheid in deze baan heeft ook als nadeel dat het moeilijk is om je werkproces te stroomlijnen. Als onderzoeker stond mijn rol helemaal vast, nu zit ik een soort spinnenweb van connecties en mogelijkheden. Gelukkig krijg ik hulp van collega’s, zoals de boundary spanner bij EAISI. Zo proberen we deze rol te formaliseren.”

Hoe laat klok je uit?

“Meestal ergens tussen half zes en zes uur. Al verschilt dat soms als we bijvoorbeeld evenementen, wedstrijden en kick-off programma's hebben. Dan kan het ook makkelijk acht uur zijn.”

Wat doe je als je uitgeklokt bent?

“Ik probeer om drie keer per week te sporten bij het Student Sport Centre na mijn werk, maar als ik thuis ben probeer ik echt tot rust te komen. Dan ga ik samen koken met mijn man of netflixen. En soms krijg ik opeens de motivatie om te tekenen of schilderen. Ik heb bijvoorbeeld een schilderij gemaakt voor twee vrienden die gaan trouwen. Ik maak ook muurschilderingen, al heb ik laatst in de gang per ongeluk meubelverf gebruikt. Dat moet ik nog herstellen, maar telkens als ik daarnaar kijk, verdwijnt ook direct mijn motivatie om het te doen.”