Op een typische grijze ochtend stapt Mechanical Engineering student Domingos Varela Marreiros (23) een kleine bakkerij binnen in Helmond, genaamd Pastelaria Lusa (Molenstraat, Helmond). De plensbui, die zich net over Brabant heeft voltrokken, heeft hem er niet van weerhouden om een typisch Portugees shirt aan te doen met een rood, sierlijk borduurwerk, dat alleen in het noorden van Portugal wordt gedragen.

Marreiros bestelt een koffie en loopt richting een schap naast de toonbank. Daar laat hij een feloranje doos met Portugese ontbijtgranen zien. “Dit at ik in Portugal iedere ochtend, achttien jaar lang.” Maar hij is zeker niet alleen voor de cornflakes naar Helmond gereisd. “Ik kom hier elke keer als ik trek heb in bier of kaas uit Portugal. Ze hebben hier ook de allerbeste boter, die alleen in de Azoren wordt gemaakt. Die hoef ik nu niet mee te nemen, want ik heb nog genoeg thuis liggen.”

Marreiros studeert sinds 2019 aan de TU/e. “Ik heb geen Portugese vrienden hier en het duurde even voordat ik deze winkel gevonden had. Nu pak ik regelmatig de trein. Binnen vijftien minuten ben ik dan hier. Het is de enige nabije winkel waar Portugese producten worden verkocht, die gemaakt zijn door Portugezen. Dat helpt me echt als ik thuis mis.”

Naast alle zoetigheden haalt hij soms ook bevroren maaltijden in de bakkerij, die tevens als een soort mini-supermarkt fungeert. “Een heerlijke cozido à portuguesa (stoofvleesgerecht) of bacalhau com natas (kabeljauwgerecht) hebben ze hier liggen. Normaal kost dat veel werk en tijd om te maken, maar nu hoef je het alleen maar op te warmen.” Al haalt Marreiros steeds minder vaak deze typische Portugese gerechten, een keuken die bekend staat om zijn vele vlees- en visgerechten. “Ik probeer wat vaker vegetarisch te eten.”

Ondertussen gaat Marreiros lang niet meer alleen voor zichzelf naar de bakkerij. “Mijn Nederlandse vrienden vragen altijd of ik wat voor hen mee kan nemen. Zeker sinds we een keer samen naar Portugal zijn gereisd”, zegt hij wijzend naar zijn tas met kaas en bier. “Als mensen het eten uit je thuisland lekker vinden, voel je je meteen meer thuis.” Na zijn studie wil Marreiros in Nederland blijven. Al blijft dat Nederlandse voedsel toch wel wat gewoontjes. “Ik vind een stamppot of een kaassoufflé heerlijk hoor, maar in Portugal dineren we voor drie uur met een goede wijn erbij. Dat mis ik soms toch wel.”

Kento Suzuki (21) is half Thais en half Japans en studeert aan de TU/e Industrial Design. Hij mag dan 21 jaar zijn, maar hij is al zeventien keer verhuisd in zijn leven vanwege het werk van zijn ouders. Een groot deel van zijn jeugd pendelde hij tussen Californië en Thailand, maar Europa, daar was hij nog niet geweest. Daarom besloot hij hier te gaan studeren. “Omdat ik overal ben opgegroeid heb ik niet echt een band kunnen opbouwen met een bepaalde keuken, een vaste smaak die past bij thuis.”

Toch heeft hij vaak trek in Japans eten of wil hij Japans koken voor zijn vrienden. Daarvoor gaat hij naar Amazing Oriental (Langdonkenstraat, Eindhoven). “Dan sla ik meteen genoeg in voor een paar weken. De Japanse ingrediënten daar zijn een stuk goedkoper dan wanneer je ze bij de Appie koopt, als ze het al hebben. Amazing Oriental verkoopt het namelijk in veel grotere porties. En het zijn écht authentieke producten, die je ook in Japan kan kopen. Niet zoals de Japanse restaurants hier in de buurt, want die gerechten zijn aangepast om te voldoen aan de smaak van Nederlanders.”

Het liefst haalt Suzuki ingrediënten voor een Japanse curry, zoals zijn ouders die voor hem maakten. “Ik haal daar dan de basis voor de saus, een roux. Die verkopen ze in blokjes, dus die hoef je alleen nog maar in de pan te gooien. En de marinade voor het vlees natuurlijk. Het lijkt trouwens meer op een Britse curry dan een Thaise, omdat het niet zo pittig is. Ik maak het ook vaak voor vrienden of teamgenoten van studententeam Ignite. We delen wel vaker gerechten en snacks met elkaar uit onze traditionele keuken.”

Naast de ingrediënten voor de curry koopt Suzuki nog veel meer producten in de winkel, zoals Japanse mayonaise (die is dikker en romiger), sake (Japanse rijstwijn, om mee te koken) en sojasaus. “En het Japanse bier natuurlijk.” Al vindt hij het Nederlandse en Belgische bier ook heel lekker. “Mijn favoriet is Grolsch. Die komt ook het dichtst bij de smaak van Japans bier. Al kwam ik er laatst toevallig achter dat de brouwerij is overgekocht door een Japanse drankenconcern. Misschien daarom dus”, lacht hij.

Kiezen voor één specifieke keuken kan Suzuki eigenlijk niet, je mag hem voor vrijwel álles ’s nachts wakker maken. “Ik vind het heerlijk om allerlei gerechten te proberen. Er is weinig wat ik niet lust.” Dat geldt ook voor het Nederlandse eten. “Vaak zeggen mensen dat het eten hier te flauw is, maar als je varieert valt dat best mee. Ik ben bijvoorbeeld dol op andijviestamppot, heb laatst sushi met haring gemaakt en ik heb geprobeerd frikandellen te koken (ja koken, omdat het koken van worstjes gebruikelijk is in Japan). Eigenlijk eet ik meer brood dan rijst.”