Dit neemt niet weg dat veel Britten lang in onzekerheid verkeerden en nog altijd niet weten waarmee ze op de lange termijn rekening moeten houden. Het eerste punt van zorg voor Fenella Kwong, die zowel de Australische als Britse nationaliteit heeft, was of ze haar studie hier zou kunnen afmaken - en evenveel collegegeld zou moeten betalen. Maar ook: “Volgend semester begin ik met mijn afstudeerproject, en dan denk ik: ‘moet ik voor een meer Brits onderwerp gaan, voor het geval ik vanuit het Verenigd Koninkrijk moet werken? Of moet ik voor een onderwerp gaan dat ik misschien niet interessant vind, maar waarmee ik wel op tijd afstudeer?’ En voor de lange termijn verwacht ik dat het leven in Groot-Brittannië duurder wordt, maar het zal nog wel enkele jaren duren voordat dat effect duidelijk is.”

Gevraagd naar haar mening over de Brexit kan Kwong kort maar krachtig zijn: “Ik kan alleen maar zeggen: ‘You can't have your cake and eat it’ - oftewel het is kiezen of delen. Die roep om meer referenda vind ik echt nonsens, wat betekent democratie dan nog?”

Daarmee zijn haar zorgen nog niet verdwenen. “Ik ben ongerust over mijn familie en vrienden die in Engeland leven en geen andere nationaliteiten hebben. En ik maak me er zorgen over hoe het zal zijn als ik na mijn studie terug naar de UK wil verhuizen. Zou het niet beter zijn als ik op het vasteland van Europa blijf?"

Kinsella praat regelmatig over dit onderwerp met haar familie. “We zijn allemaal teleurgesteld en onzeker over wat de toekomst ons en ons land zal brengen. Ik heb een Britse huisgenoot hier in Eindhoven die voor de Brexit stemde en ik bespreek met hem waarom hij dat heeft gedaan, wat hij denkt dat er gaat gebeuren en of hij spijt van zijn stem heeft. Ik vind dat de informatievoorziening voor het eerste referendum niet goed was, ik zou graag nog een tweede referendum hebben waarbij de gevolgen duidelijker in kaart zijn gebracht.”

De wereld van Brexit blijft echter in beweging, zo bemerkt ook Groothuis: "Via de VSNU (de koepel van Nederlandse universiteiten, red.) kregen we vorige week nog nadere toelichting op de kamerbrief van januari. Daaruit blijkt dat als een Britse bachelorstudent voor 'datum Brexit' bij ons studeert, de student ook de master bij ons mag volgen onder de oude voorwaarden.”

Uitwisseling en stage

Volgens de Dienst Personeel en Organisatie (DPO) werken nu 32 Britten bij de TU/e. Willem van Hoorn, adviseur internationalisering, laat weten dat er bij hem noch bij collega’s verontrustende reacties van TU/e’ers over dit onderwerp zijn binnengekomen.
Een andere doelgroep die kan worden ‘geraakt’ op het moment dat het Verenigd Koninkrijk zich afsplitst van de Europese Unie, zijn Nederlandse TU/e-studenten die erheen gaan voor hun studie of stage. Petri van de Vorst, medewerker International Office bij ESA: “Er gaan nog steeds TU/e-studenten voor uitwisseling en stage naar de UK, naar zowel universiteiten als bedrijven. Ik zie vooralsnog geen verandering in de aantallen. Tijdens een internationale bijeenkomst heb ik een sessie bijgewoond over uitwisseling met de UK na invoering van de Brexit. Daarbij werd aangegeven dat er diverse scenario’s klaarliggen, maar dat eigenlijk niemand weet wat er gaat gebeuren.”

Samenwerking vanuit de TU/e

Wat betekent een Brexit eigenlijk voor de samenwerking van onze universiteit met Britse partijen? De TU/e zit, net als de meeste andere universiteiten, in consortia waar ook Britse instituten in zitten. Gerard Verschuren, Head Research Support Office bij het Innovation Lab, laat weten dat onderzoekers aan onze universiteit hem vaker hebben gevraagd welke gevolgen de Brexit voor die samenwerkingsverbanden zal hebben.

“Ik verwijs hen dan naar het officiële standpunt van de Britse regering en dat houdt in dat als de Brexit er komt, de Britse overheid garandeert dat het geld dat niet meer uit Brussel komt door hen wordt betaald. Ik denk dat de gevolgen dan ook wel meevallen. Britse partners zullen er niet zomaar uitstappen en als dat gebeurt, is dat ook geen onoverkomelijk probleem."

"Wat ik al wel zo’n twee jaar merk, is dat als het gaat om nieuwe proposals er twijfel is om partners uit de UK te laten deelnemen. En dat er ook de gedachte is: ‘We laten de coördinatie maar niet aan hen over’.” Verschuren schat in dat onze universiteit in ‘enkele tientallen projecten en consortia’ zit waar ook Britten in zitten, en dat is niet meer of minder dan andere Nederlandse universiteiten. “We moeten opnieuw naar de mogelijke gevolgen kijken als er een nieuwe fase aanbreekt.”